Apr 11, 2011

నాకే ఎందుకు జరుగుతుంది?


నాకే  ఎందుకు  జరుగుతుంది?.............ఒక  మనిషి  ఎలాంటి  పరిస్థితుల్లో  ఈ ప్రశ్న వేసుకోవచ్చు??
1.      అనుకోకుండా, కోలుకోలేని ఎదురుదెబ్బ తగిలినప్పుడో.
2.      దగ్గరి  వాళ్ళెవరన్నా చనిపోయినప్పుడో.
3.      ప్రియుడు/ప్రియురాలు  మోసం  చేసినప్పుడో.
4.      అనుకున్నది  దక్కనప్పుడో .
5.      ...................................
6.      ...................................
ఇలా  సవాలక్ష  కారణాలు  ఉండొచ్చు. 

ఎప్పుడు  వేసుకున్నా ....కష్టాల్లో  ఉన్నప్పుడు  కాకుండా, సుఖాల్లో  ఉన్నప్పుడు  ఈ  ప్రశ్న  ఎవరైనా వేసుకుంటారా??
కొత్త  బైక్ ................నాకే  ఎందుకు?
కొత్త  laptop ...........నాకే  ఎందుకు? 
ఉద్యోగం .................నాకే  ఎందుకు?
ప్రమోషన్  ..............నాకే  ఎందుకు?
విదేశి  ప్రయాణం......నాకే  ఎందుకు? 
 ................................................................................

అసలు ఆ ప్రశ్న నాకు ఎప్పుడు  వేసుకోవాల్సి వచ్చింది అంటే.................

Mar 3, 2011

Bryans Adams


                        Bryan adams in pune!!!!!!


ఆ యాడ్   చూడగానే .....జనాలందరూ ఒళ్ళూ పై మరిచిపోయి, బట్టలు చింపేసుకుని టిక్కెట్ల కోసం పరిగేడతారనుకున్నా . కానీ విచిత్రంగా ఎవరూ దాని గురించి డిస్కస్ చెయ్యలేదు. నాకసలు అర్థం కాలేదు. ఏంటి ఏమయ్యింది ....what happened ..what happened to my kingdom....అని సుత్తి వీరబద్ర రావులాగా అరిచా.ఎవరూ  పలకలేదు. పలకకపోతే నేను ఊరుకోనుగా. కనపడిన ప్రతీ వాడిని అడగడం మొదలెట్టా...
ఆ  విధంబెట్టిదనిన......


"మాస్టారూ, bryan adams వస్తున్నాడు తెలుసా .... "
"ఆ  తెలుసు ..."
"మరి తెలిస్తే ఇంకా అలా ఉన్నారేంటి ..పదండి టికెట్స్ తీసుకుందాం ..."
"మినిమం టికెట్ ప్రైస్ 2000 అంటే ఆలోచిస్తున్నా ...."


"రేయ్, bryan adams వస్తున్నాడు తెలుసా ..."
"అరె తెలీదు రా ..ఎప్పుడు వస్తున్నాడు ..."
"February పదకొండున, పద టికెట్స్ తీసుకుందాం...."
"సారీ రా ..ఆ రోజు నేను మా ఊరు వెళ్తున్నాను...."


"గురూ bryan adams పూణే వస్తున్నాడు  తెలుసా....."
"నిజమా...ఎప్పుడు....ఎప్పుడైతే ఏంటి, పద  టికెట్స్  తీసుకుందాం..."
"అబ్బ! నువ్వు రా  ఫ్రెండ్ అంటే.....పద  వెళ్దాం.....టికెట్ 2000 అంటే  ఒక్క యదవ కూడా వస్తానని అనడం లేదు." "రెండు వేలా!!! ....ఒకసారి మా  ఆవిడని అడిగి చెబుతారా...."


"ఒరేయ్ నెక్స్ట్ వీక్ పూణేలో bryan adams లైవ్ ఉంది, పద  టికెట్స్  తీసుకుందాం..."
"bryan adams ఎవరు? who is that?"
@#!@$@#%@$%^#^%^#$^ ( ఇక్కడ beeeeep అన్న సౌండ్ ఊహించుకొండి )


ఇక ఆఖరి ప్రయత్నంగా......
anybody going to bryan adams live???...అని పెట్టా facebook లో .
bryan adams లైవ్ కి వెళ్తున్నావా.....గుడ్ ..అని  కొట్టాడు ఒకడు కామెంట్. చెప్పు తీస్కుని కొట్టాలనిపించింది.

                 ఇలా కనపడిన ప్రతీ సన్నాసిని  అడిగి .... అడిగి .... విసిగి.... వేసారి....నీరసించి....ఏం చెయ్యాలో తెలియక....బిత్తర చూపులు చూస్తూ....ఒక  బలహీన క్షణంలో...ఒక్కడినే వెళ్ళడానికి నిర్ణయించుకుని....గుండె దిటవు చేసుకుని....రెండు  వేలు పెట్టి టికెట్  బుక్ చేసేసా. ఏంటి  ఎవరూ రానంటున్నారు....జనాలకి మ్యూజిక్ సెన్స్ పోయిందా....లేక నాకు పిచ్చెక్కిందా????

               వినాయకుడి   పెళ్ళికి వెయ్యి విగ్నాలన్నట్టు....బయలుదేరేరోజు అన్నీ అడ్డంకులే. ఉదయం  కడుపులో నొప్పి మొదలయ్యింది..ఇది తగ్గటం లేదు...ఎలా రా  భగవంతుడా?....అని  అనుకుంటుండగా...........ఊరి నుండి మావయ్య ఫోన్  ఆయనకు సంబంధించిన ఒక  వ్యక్తీ సాయంత్రం పూణే కు ఇంటర్వ్యూ కోసం వస్తున్నాడని. సదరు వ్యక్తికి హిందీ రాకపోవడం వల్ల,  అన్నీ  దగ్గరుండి చూసుకొమ్మని చెప్పాడు. నా గుండెలో రాయి పడింది. అయన మాట కాదనలేను. ఏం చెయ్యాలో తెలియక బుర్ర తిరిగిపోయింది.  ఒక పక్క కడుపులో నొప్పి టెన్షన్...ఇంకో పక్క సదరు వ్యక్తి టెన్షన్. ఈ రకంగా ఆఫీసు లో ఉండగా ...తను రైల్వే స్టేషన్లో  అప్పుడే దిగానని...వచ్చి పిక్ అప్ చేసుకోవాల్సిందని ఫోన్  చేసాడు సదరు  వ్యక్తి. ఇంక ఏం  ఆలోచించకుండా మా  ఫ్రెండ్  ఐన రెడ్డిగారికి ఫోన్  చేశా. వెళ్లి సదరు  వ్యక్తిని పిక్  అప్  చేసుకొని అయన  రూంలో  సాయంత్రం వరకు ఉంచవలసింది అనినీ ....నేను  సాయంత్రం వచ్చి  పిక్  అప్  చేసుకుంటాను అనినీ....రిక్వెస్ట్ చేశా. అసలే బాగా మంచివారు, మొహమాటస్తులు అయిన రెడ్డిగారు పాపం నా  మాట  కాదనలేక, సదరు  వ్యక్తిని  పిక్  అప్  చేస్కొని అయన  రూంకి  తీసుకెళ్ళారు. సాయంత్రం  గబగబా ఆఫీసు  నుండి   బైట పడి, రెడ్డిగారి రూం  నుండి  సదరు  వ్యక్తిని  తీసుకొచ్చి మా  రూంమేట్స్ కి   అప్పచెప్పి.....కంగారు కంగారుగా రెడీ అయ్యి  బైక్ ని  పరిగెట్టిన్చా.

              షో 6 కి  మొదలవుతుంది. నేనున్న ఏరియా నుంచి 15 kms దూరంలో  ఉంది  షో లొకేషన్. 4 కల్లా బైలుదేరా కాబట్టి ఎంత traffic ఉన్నా 5 కల్లా  చేరొచ్చు కదా అనుకున్నా. అనుకున్న దానికన్నా ఒక  పావుగంట ముందే అక్కడికి చేరుకున్నా. ఏంటి  పెద్ద పంచ్ ఏం  తగల్లేదు. మనం ఏం  చేసినా చిరిగి చేటంత అయ్యి.....చాపంతయ్యి ...పేటంత అవ్వాలే అని  అనుమానం వచ్చింది. శనిగాడు ఈసారి నన్ను సరిగ్గా పట్టించుకోవట్లేదు అని  చాలా బాదపడ్డా. షో  AMANORA township లో  ఏర్పాటు చేసారు. Township లోపల బానే ఉంది  కాని, ఇంకా  construction పూర్తి కాకపోవడం వల్ల  రోడ్లన్నీ పరమ చెత్తగా ఉన్నాయ్. అసలే  నాది కొత్త  బైక్. దాన్ని కొత్త పెళ్ళాంలా చూసుకుంటున్నా.  ఆ  రోడ్డు లో  దాన్ని  డ్రైవ్ చెయ్యడానికి మనసొప్పలేదు. బైక్  గోతులలో పడినప్పుడు గుండెల్లో ఏదో తెలియని బాధ. అయినా ఏం  చేసినా bryan adams కోసమే కదా అని, రోడ్డు  వంక చూడకుండా డ్రైవ్  చేసుకుంటూ మెయిన్ టౌన్షిప్ ఎంట్రన్సు దగ్గరికి చేరుకున్నా. తీరా చూస్తె దాన్నుండి ఓన్లీ 10000, 6000 రూపాయల టికెట్  తీస్కున్న దొరలనే పంపిస్తారంట. నాలాంటి నెల బెంచి గాళ్ళకి వెనకనుండి ఇంకో ఎంట్రన్సు  ఏర్పాటు  చేసారంట. చివరికి పార్కింగ్ కూడా  వేరే వేరే  గానే. మెయిన్  ఎంట్రన్సు  పక్కనే 6000 టికెట్  వాళ్ళకి పార్కింగ్, 10000 టికెట్  అయితే లోపల  స్టేజి పక్కనే. అక్కడి నుండి  ఒక  అర కిలోమీటర్ దూరంలో  3500 గాళ్ళకి.అక్కడి  నుండి  ఇంకో  అర  కిలోమీటర్  దూరంలో  2000 టికెట్  గాళ్ళకి  పార్కింగ్. ఈ కిలోమీటర్  రోడ్డు  మరీ అధ్వాన్నం. బూతులు తిట్టుకుంటూ, ఎందుకొచ్చాను రా  బాబూ అనుకుంటూ ఆ  డొక్కు  రోడ్డులో వెళ్లి  పార్క్ చేసి ఊపిరి పీల్చుకున్నా.
                    స్టేజి  దగ్గరికి  వెళ్తుండగా...షో  చూడ్డానికి వచ్చిన సీతాకోక చిలుకల్లాంటి అమ్మాయిలు కనపడ్డారు. వాళ్ళని చూస్తూ  నేను  ఏ   పని మీద వచ్చానో మర్చిపోయాను.  పర్లేదు రెండు వేలు ఈ రకంగా  నైనా గిట్టుబాటు అయ్యాయి కదా  అని త్రుప్తి పడ్డాను. ఉన్నట్టుండి కొన్ని లావుగా మందంగా ఉన్న  సీతాకోకచిలుకలు కనపడగానే ఈ  లోకంలోకి వచ్చి  నేను  ఎందుకు వచ్చానో  గుర్తుకు వచ్చింది. టైం చూస్తె  5:20PM. గబగబా  నడుస్తూ స్టేజి  ఎంట్రన్సు దగ్గరికి  వెళ్లాను. స్టేజి  కట్టిన మైదానం చాలా పెద్దది. దాని చుట్టూ 20 అడుగుల ఎత్తు ఫెన్సు కట్టారు.మొదట 10000 ఎంట్రన్సు, తర్వాత 6000 తర్వాత 3500 అన్నిటికంటే చివరగా 2000 ఎంట్రన్సు. ఎక్కడికి వెళ్ళినా ఆ  తేడా మైంటైన్  చేసిన  వాళ్ళ  బుర్రలకి జోహార్లు!!! ఎగరేసుకుంటూ వెళ్లి  లైన్లో  నుంచున్నా. కొంచెం గమనించి చూస్తె, అందరి మెడలలోనూ id cards వేల్లాడుతున్నై. నేనొక్కడినే online లో  తీసుకున్న టికెట్  ప్రింట్ అవుట్తో నిలబడి ఉన్నా. అసలు విషయం అరా తీయగా....ఆ  ప్రింట్  అవుట్  చూపిస్తే మెయిన్  ఎంట్రన్సు  దగ్గర id card ఇస్తారనిన్నీ ...id card చూపిస్తే  తప్ప లోపలికి  పంపరనిన్నీ ...ఇప్పుడు id card కోసం  ఒక  కిలోమీటరున్నర నడిచి వేల్లాలనిన్నీ ....తెలిసింది. బైక్  కోసమైనా ఒక  కిలోమీటర్  నడవాలి. ఇప్పుడు  ఆ  పార్కింగ్ లోంచి బైక్  తీయడం కూడా  కష్టం. సో left right కొట్టుకుంటూ బైలుదేరా. అలా వెళ్ళగా.... వెళ్ళగా.... వెళ్ళగా........ వెళ్ళగా....మెయిన్  ఎంట్రన్సు  పక్కన ఎవరికీ కనపడకుండా ..ఒక  చిన్న బోర్డు పెట్టుకుని ఇస్తున్నారు id cards, online లో  టికెట్స్  తీసుకున్న  వాళ్లకి. మళ్ళీ అక్కడి  నుండి  షో  గ్రౌండ్స్ దగ్గరికి  పరిగెత్తా. టైం  6:45. ఇంకెందుకు  వెళ్ళడం, షో  సగం ఐపోయి ఉంటుంది, 2000 దండగ అనుకుంటూ  లోపలికి   వెళ్ళాక తెలిసింది, bryan adams ఇంకా  రాలేదని. హమ్మయ్య అని  ఊపిరి  పీల్చుకున్నా .
                      జనాలందరూ నీరసంగా కాల్ల్లీడ్చుంటూ తిరుగుతున్నారు . కాసేపు అమ్మాయిల్ని చూస్తూ  అటూ ఇటూ తిరగడం మొదలెట్టా. ఇంతలో పెద్దగా డ్రమ్స్ వాయించిన సౌండ్ . bryan adams వచ్చేసాడు అనుకుంటూ  జనం స్టేజి  దగ్గరికి  పరుగులు పెట్టారు. తీరా వెళ్లేసరికి ..ఎవరో highway67 అని  పూణే  లోకల్ రాక్ బ్యాండ్ అంట. టైం  ఉంది  కదా  జనాలని entertain చెయ్యడానికి  ఏర్పాటు  చేసినట్టున్నారు.  ఇంక  వాళ్ళు మొదలెట్టారు చూసుకోండి.... వాడు పాడుతున్నాడో ..గొణుగుతున్నాడో ...అర్ధం కాలేదు. వాడు  స్టేజి  మీద  చేసిన  తింగర చేష్టలు అన్నీ  ఇన్నీ కావు. ఒరేయ్  ఆపరా బాబు అని  జనాలు అరుపులు. అయినా  సరే, జనాలు   పొగుడుతున్నారు అనుకున్నాడేమో...ఇంకా  తింగర గా ..ఇంకా అసహ్యం గా  పాడటం మొదలెట్టాడు.
                    కాసేపటికి జానలందరూ బల్లుల్లా నేలకు కరుచుకుపోయారు. ఎవరూ  కదలడంలేదు  మెదలడంలేదు . జనాల్ని కంట్రోల్ చెయ్యడానికి వచ్చిన  పోలీసువాళ్ళు కుడా కనపడకుండా పోయారు. వీడు పాడుతుండగా ఎవరూ  గొడవ చెయ్యరని వీళ్ళకి ఎలా తెలుసిందో?? వాడికొచ్చిన పాటలన్నీ అయిపోయినట్టున్నై. పాడటం  ఆపేసి జానలందరికి అభివందనం చేసాడు, ఇక  సెలవు అన్నట్టు. భయంకరమైన చప్పట్లు expect చేసి  అలాగే నిలబడ్డాడు.
కాని  జనాల్లో ఒక్కడు కూడా  కిక్కురు మనలేదు. మిడతలు చేస్తున్న క్రీక్....క్రీక్ ...అన్న  సౌండ్  మాత్రం స్పష్టంగా  వినపడింది. మెల్లగా శబ్దం చెయ్యకుండా స్టేజి  దిగి వెళ్ళిపోయాడు. పాపం....నాకు  ఒకింత జాలేసింది. జనాలు  ఒద్దో...ఒద్దో  అంటున్నా, లెక్క చెయ్యకుండా  పాటలు పాడిన వాడి ధైర్యానికి మాత్రం అభినందిన్చాలనిపించింది. 

ఇంతలో ....."haallllooooo pooonaaaaa"

అదే గొంతు , bryan adams వచ్చేసాడు అంటూ జనాలందరూ స్టేజి  మీదకి దూకినంత పని చేసారు.
అంతే ఇంకేం సోది లేకుండా తిన్నగా మొదలెట్టేసాడు

Heaven
cuts like a knife
please forgive me
I am ready
lets make a night to remember
cloud number nine
summer of 69

ఇలా  ఒకదాని  తర్వాత  ఒకటి. ఆ సాంగ్స్ వింటుంటే చెవుల్లో అమృతం పోసినట్టు అనిపించింది. ఆ  సాంగ్స్  ఇది  వరకు విన్నా ....అలా డైరెక్ట్ గా వింటుంటే ..చాలా  అధ్బుతంగా  అనిపించింది. summer of 69 అయితే  పాటంతా జనాలే పాడేసారు. బ్రయాన్ ఆడమ్స్ జస్ట్ ఓపెనింగ్ chords వాయించాడు అంతే. స్టేజి  ముందు నాలుగు పెద్ద   స్క్రీన్స్ పెట్టారు. ఆ  నాలుగు  స్క్రీన్స్ లో  bryan ఆడమ్స్ ని ప్రాజెక్ట్ చేసారు. స్టేజి వెనుక   ఇంకో  పెద్ద  screen. దాని మీద  black and white లో  స్టేజి  మీద  జరుగుతున్నదంతా   నాలుగు  కామేరాస్ నుండి  broadcast చేసారు. చూడ్డానికి  రెండు  కళ్ళూ చాలలేదంటే నమ్మండి. పాటకి పాటకి  మధ్య సుమారుగా 15 సెకన్ల గ్యాప్ మాత్రమె తీసుకున్నాడు.  ఒక  సాంగ్  ఇచ్చిన మైకం నుండి  ఇంకా  తేరుకోకముందే  ఇంకో  సాంగ్. షో  అయ్యేసరికి ఒక  ఫుల్ బాటిల్ ఇచ్చినంత కిక్ వచ్చింది. దాదాపు రెండు  గంటలసేపు గొంతు  చించుకుని పాడినా, ఎక్కడా చిన్న  జీర గాని , ఇబ్బందిగా పాడడం గాని  లేదు .ఆ  స్టామినాకి  చేతులెత్తి దణ్ణం పెట్టాలి.

53 ఏళ్ల వయసులో  అంత ఉత్సాహంగా, అంత  energetic గా ,  రెండు  గంటల  పాటు జనాల్ని  అలరించిన ఆయనకు  జోహార్లు  చెప్పకుండా ఉండలేకపోతున్నాను.
ఈ ఆనందం మధ్య నా కడుపునొప్పి ఏమైందో నాకు ఇప్పటికీ గుర్తు రావడం లేదు!!!!!

Jan 20, 2011

శివుడు శివుడు శివుడు......2


ప్రతీ ఆదివారం ఉదయాన్నే లేచి ఈనాడు పేపర్ ని ఆమూలాగ్రం చదవడం నాకలవాటు. అదే విధంగా ఒక శీతాకాలపు ఆదివారం ప్రభాత వేళ మా ఆవిడ ఇచ్చిన పొగలు కక్కే కాఫీ తాగుతూ ఈనాడు పేపర్ పరవశం తో చదువుతూ ఉండగా.....వీపు విమానం మోత మోగింది. చివాలున తలెత్తి చూసేసరికి ఎదురుగా పళ్ళికిలిస్తూ  నా చిన్ననాటి స్నేహితుడు శివం. 

"ఒరేయ్ శివం...నువ్వా..వీపు వాచిపోయింది...ఇంకెవరైనా అయితే చావబాదేవాడిని"

"నువ్వు నా వీపు బాదుదామన్నా కుదరదు...ఎందుకంటే ఇది చెల్లుకు చెల్లు. నేను higher studies  కి abroad వెళ్లేముందు నన్ను కూడా ఇలాగే బాది, అడిగితే.... తిరిగి వచ్చే దాకా గుర్తు ఉండడానికి అని చెప్పావ్. అప్పటి నుండి ప్రతీకార జ్వాలతో రగిలిపోతున్నా. కన్ను కన్ను, పన్ను కు పన్ను, దెబ్బకు దెబ్బ తీయందే నిద్రపోకు రా అని మా తాత నా దగ్గర మాట తీసుకున్నాడు. ఇన్నాళ్ళకు ఆ మాట నిలబెట్టుకున్నా..." అన్నాడు ఆవేశంగా..

"ఎడిసావ్ లే గాని...నువ్వు అమెరికా వెళ్ళినా ఎం మారలేదు రా, అప్పుడెప్పుడో ఆరేళ్ళ క్రితం నేను కొట్టిన దెబ్బని గుర్తు పెట్టుకుని ఇలా తిరిగి ఇచ్చావంటే ఇంక నిన్నేమనాలి"

"మర్చిపోదామన్నా కుత కుత ఉడికే రక్తం నన్ను మర్చిపోనివ్వదు"

"ఏంట్రా సీమ సినిమాలు ఎక్కువగా చూసావా ఏంటి..."

"ఏదో సరదాకన్నారా...Phd  thesis లో బాగా frustrate అయినప్పుడు కొంచెం relax అవ్వడం కోసం చూస్తా. అంతే తప్ప మామూలు సమయం లో చూడడానికి నాకు ధైర్యం సరిపోదు."

"ఆ గోలకేం గాని....ఎలా ఉన్నావ్? ఎప్పుడు వచ్చావ్?"

"Phd  అయిపొయింది రా,  ఇక్కడ ఇండియా లోనే BARC లో ఉద్యోగం వచ్చింది. ఇంకో నెలలో జాయిన్ అవ్వాలి. "
"congratulations , phd అయినందుకు, జాబు వచ్చినందుకు. మరి పెళ్ళెప్పుడు?"

"ఇప్పుడేగా ఉద్యోగం వచ్చింది. కొన్నాళ్ళు ప్రశాంతంగా ఉండనీ. ఐనా నువ్వు చేసుకున్నావ్ గా ఎం సాధించావ్?" అన్నాడు వెటకారంగా. 

"అదీ నిజమేలే, మా లాంటి బుర్ర తక్కువ వాళ్లకి పెళ్లి గానీ  నీలాంటి తెలివైన వాళ్ళ అవసరం దేశానికి చాలా ఉంది" నేను కూడా వెటకారం గా అన్నా, వాడు మాత్రం చిన్నప్పటి నుండి అన్నింటిలోను ఫస్టే. ఏ విషయాన్నైనా యిట్టె పట్టేసేవాడు. చూసి నేర్చుకో అని మా అమ్మ నన్ను దెప్పుతూ ఉండేది. కాని వాడికి అమెరికా లో phd అవకాశం వచ్చినప్పుడు మాత్రం, నువ్వు బుర్ర తక్కువ వాడివి కాబట్టి సరిపోయింది,వాడిలా తెలివైన వాడివి అయ్యుంటే మమ్మల్ని ఇక్కడ వదిలేసి అలా తుర్రు మని ఎగిరిపోయేవాడివి . మేము ఎమైపోయేవాళ్ళం   అని ఓ రెండు సార్లు ముక్కు చీదింది. నాకు నవ్వాలో ఏడవాలో అర్థం కాలేదు. 

"అబ్బ చాల్లే ఆపరా..ఇంతకీ నువ్వేం చేస్తున్నావ్?"

"ఏముంది ఊళ్ళో స్కూల్లో లెక్కల మాస్టారుగా పని చేస్తున్న. మా నాన్న తో కలిసి పొలం పనులు చూసుకుంటున్నా...అంతే....నువ్వు చేస్తున్న దాని కన్నా గొప్ప పనేం కాదులే" ఎంతో టాలెంట్ ఉన్నవాడు, టాలెంట్ ని ఎవరూ గుర్తించట్లేదు అని బాధతో చెప్పే గొంతుకతో చెప్పా. 

"చాలు ఆపరా....ఏ పని చిన్నది కాదు..as long as you are happy doing it" వీడికి కొంచెం ఫిలోసోఫి కుడా అబ్బినట్టుంది అమెరికా వెళ్ళాక. 

"సర్లే పద అలా మా పొలంగట్టుకెళ్ళి కబుర్లు చెప్పుకుందాం" 

శివాన్ని మా ఆవిడకు పరిచయం చేసి, ఇంట్లో అందరూ కుశల ప్రశ్నలు అడిగిన తర్వాత బైలుదేరి పొలం గట్టుకు చేరుకున్నాం. 

phd కష్టాలు,  అమెరికా కబుర్లు, మా ఊరి కబుర్లు చాలానే దొర్లాయి మా మధ్య. phd అంటే permanent head damage అంటారని వాడు చెబితే నాకు తెగ నవ్వొచ్చింది. కాని వాడు  అమెరికా గొప్పతనం, ఇండియా వెనకబాటుతనం, అక్కడి కృత్రిమత్వం, ఇక్కడి పల్లెల్లోని ప్రశాంతత, ఇలాటి సోది కబుర్లు ఏమి మాట్లాడకపోవడం నాకు చాలా సంతోషం కలిగించింది. మాటల్లోనే మధ్యాహ్నం అయ్యింది. బలవంతం గా మా ఇంటికి భోజనానికి లాక్కెళ్ళా వాడిని. భోజనం అయ్యాక ఇద్దరం కలిసి వాళ్ళింటికి వెళ్లాం. అక్కడ మేడ మీద వాడి గది లో కూర్చుని మళ్ళీ కబుర్లు మొదలు పెట్టాం.

"ఇంతకీ నువ్వు phd దేనిమీద చేసావ్ రా"

"Development of phonon-polarization THz spectroscopy, and the investigation of relaxor ferroelectrics " 

"phd గురించి అడిగితే తిడతావేంట్రా ..."

"అది నా phd టైటిల్ రా బాబు, తిట్టడం ఏంటి"

"ఓహో టైటిలా అది.....ఒద్దు లేరా తెలుసుకోవాలన్న కోరిక చచ్చిపోయింది"

"సర్లే గాని ఇందాక మాటల మధ్యలో, మన శివాలయం...ఏదో కథ అన్నావ్..ఏంటో చెప్పొచ్చు కదా.."  అసలే నాస్తికుడు, వీడికి దీని మీద ఇంట్రెస్ట్ ఎందుకు పుట్టిందో..??? 

నాకు పూజారి చెప్పిన కథంతా అక్షరం పొల్లు పోకుండా చెప్పా. అంతా ట్రాష్ అని కొట్టి పారేస్తాడనుకున్నా గాని, సీరియస్ గా ఆలోచించడం మొదలెట్టాడు. ఇంతలో ఏదో ఆలోచన వచ్చిన వాడిలా అన్నాడు,
"ఒక పని చేద్దాం, శివాలయం లోనికి వెళ్లి శివలింగం వేడిగా ఉందొ లేదో చూద్దాం, దెబ్బకి తెల్సి పోతుంది కథ నిజమో కాదో"

"ఇంకా నయం,  మనం గర్భగుడి లోకి వెళ్ళడం పూజారి చూస్తే శివ తాండవం చేస్తాడు"

"ఆయన చూస్తూ ఉండాగా వెళ్తామా, అయన లేనప్పుడు వెళ్దాం"

"హలో మాస్టారు, మీకో విషయం తెలుసో లేదో, ఆయనో  పగలస్తామాను గుడిలో ఉంటాడు. ఆయనకు తెలీకుండా వెళ్ళడం చాలా కష్టం"

"అదిగో solution నువ్వే చెప్పావ్, రాత్రిళ్ళు అయన గుడిలో ఉండడు కదా అప్పుడు వెళ్దాం"

"సార్, గుడికి తాళం అనేది ఒకటి ఉంటుంది సార్"

"అయన దగ్గర తాళం దొబ్బేసి, దొంగ తాళం చేయిద్దాం"

"ఒరేయ్ ఇదంతా అవసరమా...."

"ఇక్కడ నెల రోజులు ఎలా టైం పాస్ చెయ్యాలో అర్థం కావడం లేదు. ఇలాంటి కిక్కు ఇచ్చే పని ఒకటి కల్పించుకుంటే  ఇంచక్కా  టైం పాస్ అయిపోతుంది"

"చాల్లే చెప్పావ్, కావాలంటే  నువ్వు చెయ్యి. ఈ తొక్కలో కిక్కు నాకవసరం లేదు" కొంచెం కోపం నటించాను.
ఆ తర్వాత వేరే కబుర్లలో పడ్డాం. మర్నాడు నుంచి నేను మాములుగా నేను స్కూల్కి వెళ్ళడం. వాడు సాయంత్రం వచ్చి కలవడం, లోకాభిరామాయణం మాట్లాడుకోవడం. ఇలా ఒక వారం రోజులు గడిచింది. తర్వాత ఆదివారం మళ్ళీ ఉదయాన్నే  నేను పేపర్ చదువుతూ ఉండగా సైలెంట్ గా వచ్చి ఒక తాళం చెవి నా ముందు పెట్టాడు. 

"ఏంట్రా ఇది"

"మన శివాలయం గుడి duplicate తాళం" తాపీగా చెప్పాడు. 

అదిరిపడ్డాను నేను. "ఎలా సంపాదించావు రా" తమాయించుకొని అడిగాను.

"చండశాసనుడైన మా ప్రొఫెసర్ ల్యాబ్ కీ ఇవ్వనంటే, అయనకి తెలియకుండా duplicate చేయించినవాడిని, ఇదో లెక్కా... "

"రోజూ ఉదయం శివాలయానికి వెలుతున్నావంటే భక్తేమో అనుకున్నా, ఇదన్నమాట సంగతి. మరీ ఇంత సీరియస్ గా తీసుకుంటావనుకోలేదు. ఇంతకీ ఇప్పుడేం చేద్దామంటావ్ ?"

"ఏముంది, ఈరోజు రాత్రి 12  దాటాక నేను వస్తాను, ఇద్దరం కలిసి శివాలయం లో దూరి....."

"ఆపరా బాబు, మా అమ్మకు తెలిస్తే చంపేస్తుంది, అసలే ఆవిడ భీభత్సమైన శివ భక్తురాలు"

"చిన్న పిల్లాడిలా, అమ్మ తిడుతుంది అంటా వేంట్రా...నీకు రావాలనుందా లేదా...ఒక పని చెయ్యి..నీకు భయమైతే రాకు, నేను వెళ్తా.."అని నన్ను కొంత రెచ్చగొట్టడానికి ప్రయత్నించాడు. 

"సర్లే 12 దాటాక కదా...ఎలాగోలా వస్తాలే..." నాక్కూడా తెలుసుకోవాలని ఉంది. ఎం చేసేది మరి?

"నేను మీ ఇంటికి వచ్చి ఫోన్ చేస్తా నీ సెల్ కి, అప్పుడు వచ్చెయ్యి, ఫోన్ vibration mode లో ఉంచు" అని టక టకా చెప్పి చక చకా వెళ్లిపోయాడు. 

నేను స్థాణువు నై చూస్తూ ఉండి పోయాను. కొంచెం తలపోటుగా ఉందని చెప్పి రాత్రి తొందరగా మంచమెక్కాను . నిద్ర పడితే ఒట్టు, ఒకటే కంగారు. అన్నట్టుగానే 12 :30 కి ఫోన్ చేసాడు. అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ చడీ చప్పుడు చెయ్యకుండా ఇంట్లోంచి బైట పడ్డాను. వాడేం మాట్లాడకుండా శివాలయానికి దారి తీసాడు. వాడి వెనకాలే నేను కూడా బైలుదేరాను. శివాలయం కూతవేటు దూరం లో ఉందనగా ఎక్కడినుండో కుక్క అరుపు వినపడుతోంది. అది అరుపు లా లేదు మూలుగుకి ఊళ కి మధ్యలో ఉంది. గుండె ఝల్లుమంది. ఒక్కపరుగు లో శివం గాడిని చేరుకొని, " కుక్క అలా అరిస్తే అనుకున్న పని అవ్వదంట, వెనక్కి వెళ్ళిపోదాం పదరా....". "nonsense " అని ఇంక వేగంగా నడవడం మొదలెట్టాడు. ఎం చెయ్యాలో అర్థం కాక వాడినో రెండు తిట్లు, వాడితో వచ్చినందుకు నన్నో రెండు బూతులు తిట్టుకుని వాడిని అనుసరించాను. 

చప్పుడు చెయ్యకుండా నెమ్మదిగా వెనకాల గోడ నుండి లోపలికి దూకాం. గుడి మూడు గదులుగా నిర్మించారు. లోపల గది లో లింగం ఉంది. ఆ గర్భగుడి కి రెండో గదికీ మధ్య గుమ్మం దగ్గర గొలుసులు బిగించి ఉంటాయి. ఆ  గది లోంచే హారతి నైవేద్యం ఇస్తూ ఉంటాడు పూజారి. మూడో గది లో భక్తులకి తీర్థ ప్రసాదాలు అవీ ఇస్తూ ఉంటాడు. మూడో  గది ఎప్పుడూ తీసే ఉంటుంది. ఇప్పుడు మా దగ్గర ఉంది మూడో  గదికీ రెండో గదికీ ఉన్న తాళానికి చెవి. 
ఆ గది తాళం తీస్తూ అడిగాడు శివం, "ఎలా ఉంది కిక్కు?"

"కిక్కు బొక్కలా ఉంది, నరాలు తెగిపోతున్నై, హార్ట్ ఎటాక్ వచ్చి చచ్చిపోయేలా ఉన్నా" ఎగదన్నుకుంటూ వస్తున్న ఆవేశాన్ని  ఆపుకుంటూ చెప్పా. 

"గుడ్, అదే నాకు కావాల్సింది" అని తాళం తీసి, నెమ్మదిగా తలుపు తోసాడు. కిర్రు మనే శబ్దం చెయ్యకుండానే తలుపు తెరుచుకుంది. 

లోపల ఒక చిన్న దీపం నుండి వచ్చే కాంతి తప్ప ఇంకేం కనపడడంలేదు. పక్కనున్న గోడ మీద స్విచ్ బోర్డు అస్పష్టంగా  కనపడింది. నేను వెళ్లి లైట్ వెయ్యబోతే, గభాలున నన్ను చెయ్యి పట్టుకుని వెనక్కి లాగాడు. పడబోయి నిలదోక్కుకున్నాను. నేను ఏదో అనబోయే అంతలోనే జేబు లోంచి టోర్చ్ లైట్ తీసి ఆన్ చేసాడు. "ఇలాంటి పనులకి ఇదే కరెక్ట్" అని గర్భగుడికి అడ్డంగా ఉన్న గొలుసుల దగ్గరకు నడిచాడు. ఆ గొలుసుల లోంచి లోపలి ఎలా వెళతాడో నాకు అర్థం కాలేదు. అడుగున ఉన్న గొలుసు మధ్యలో cutting plier తో కట్ చేసాడు, అలా చెయ్యడంతో కింద పడుకుని పాకి లోపలి వెళ్ళే అంత ఖాళీ ఏర్పడింది. మళ్ళీ ఎలా అతికిస్తావ్ రా అని నేను అడగబోయే లోపల, జేబులోంచి ఒక చిన్న అయస్కాంతం తీసాడు. అది కట్ చేసిన చోట పెట్టగానే గొలుసు  అతుక్కుని, కొంచెం దూరం నుంచి చూస్తే మాములుగానే కనిపిస్తుంది. అర్థం అయ్యిందా అన్నట్టు నా వంక చూసాడు. అయ్యిన్దన్నట్టు తలూపాను. అయస్కాంతం తీసుకుని జేబులో వేసుకుని, గొలుసు విడగొట్టి, కింద నుంచి పాకి లోపలి చేరుకున్నాడు. నేనుకూడా అలాగే పాక్కుంటూ లోపలి వెళ్లాను. 

లోపల నేను ఊహించిన దానికన్నా చాలా భిన్నంగా ఉంది. పైన ఎక్కడా బూజులు లేవు. నేలంతా శుభ్రంగా అప్పుడే తడి ఆరినట్టుగా ఉంది. రోజూ పూజారి నీళ్ళు పోయడం వాళ్ళ అనుకుంటా. లింగం దగ్గర నుండి చూస్తే చాలా విచిత్రంగా ఉంది. లింగం ఉపరితలం అంతా తేనెపట్టు మీద ఉండే pattern చెక్కినట్టు ఉంది.   ఆకారం మాత్రం చెక్కినట్టు లేదు, ఒక పెద్ద రాయిని పట్టుకుని ఇష్టం వచ్చినట్టు బాదేస్తే, పొరపాటున కొంచెం శివ లింగం ఆకారం వచ్చినట్టు ఉంది.
"ఇప్పుడు చూడు, నువ్వు చెప్పిన కథ నిజమే కాదో తేలిపోతుంది..." అంటూ లింగం మీద చెయ్యి వేసి.......మాట్లాడకుండా ఉండిపోయాడు.
"ఏంట్రా ఎం మాట్లాడవేంటి?" అంటూ నేను కూడా లింగం మీద చెయ్యి వేసా. లింగం వేడిగా ఉంది.