లెక్కల్లో.. జనాభా లెక్కలు వేరయా..1

నా పేరు ఆనంద్. అమ్మ నన్ను ఆనందం అని పిలుస్తుంది. సరితేమో ఆనూ అని పిలుస్తుంది. సరిత నా భార్య, అన్నట్టు నాకు ఈ మధ్యే పెళ్లైంది. నేను గవర్నమెంట్ స్కూల్ లో ఇంగ్లీష్ పంతులు గా పని చేస్తున్నా. నాలుగు రోజుల క్రితం దాకా చాలా ఆనందం గా కొత్తగా పెళ్ళైన వాళ్ళు ఎలా ఉంటారో అలాగే ఉండేవాన్ని. ఆ విషయం తెలిసినప్పటి నుండి జీవకళ పోయింది. రాత్రుళ్ళు నిద్ర పట్టక కళ్ళ కింద నల్లని చారలు బయలుదేరాయి.  అమ్మాయితో గోడవేమన్నా పడ్డావా వెధవ కానా అని అమ్మ బుర్ర తినడం మొదలెట్టింది.అమ్మతో చెప్పలేని బాధ ఎమన్నా ఉంటే నాతో చెప్పరా అని నాన్న!!!!  
 ఏమని చెప్పను నా బాధ....జనాభా లెక్కలు మొదలయ్యాయి మరి. జనాభా లెక్కలంటే నీకెందుకు అం.. త  బాధ అని మీరు అడగొచ్చు. నాక్కాకపోతే ఇంకెవరికి.. ఆమాటకొస్తే ఎలక్షన్లు వచ్చినా..పోలియో చుక్కలు వేయ్యాల్సోచ్చినా..జన్మభూమి..గుడి బాట..బడి బాట.. శ్మశానం బాట..ఇలా ఏమి వచ్చినా..ప్రభుత్వానికి గుర్తుకు  వచ్చేది మేమే. అందులోనూ జనాభా లెక్కలంటే మరీ బాధ ఎందుకంటే ప్రతి తలకు మాసినవాడింటికి వెళ్లి, అవే ప్రశ్నలు, అడిగిందే అడిగి, రాసిందే రాసి...ఈ ఎండల్లో..అబ్బ ఎంత బోరింగో. ఇందుకు బాధ అని ఇంట్లో చెబుదామంటే మగ పుట్టక పుట్టి ఆ మాత్రం పని చెయ్యలేవా.. ఆడాళ్ళే చేసేస్తున్నారు ఈరోజుల్లో ....అంటారు అమ్మ నాన్న కూడబలుక్కుని. సరితకు చెప్పుకున్దామంటే ఇంత చిన్న విషయానికి ఎందుకంత ఆలోచిస్తారు అనేస్తుంది. నిజం చెప్పాలంటే తను నాకన్నా చాలా ధైర్యం కలది. నువ్వు ఉద్యోగం చెయ్యడం నాకిష్టం లేదు అని నేను అనడం వల్ల ఆగింది గాని లేకపోతే ఓ మోస్తరు కంపెనీ కి CEO అయ్యే లక్షణాలు పుష్కలం గా ఉన్నాయ్. నేను చిన్నప్పటి నుండి కొంచెం చురుకు. నా చురుకుదనం చూసి తట్టుకోలేక నాన్న ఇంజనీరింగ్ కోసం వేరే ఊరు పంపలేదు. అందుకని బడి పంతులుగా సెటిల్ అవ్వాల్సివచ్చింది. అలాగని నేనేదో ఎప్పుడూ ఏడుస్తూ..ఏంట్రా ఈ జీవితం అంటూ బతుకుతుంటానని మీరు అనుకోవక్కరలేదు. టీచింగ్ అంటే నాకు చాలా ఇష్టం. ఏదో ఇంజనీరింగ్ చదివి ఉంటే..మన తెలివి లోకకల్యాణం కోసం ఉపయోగపడేది కదా అని. నా చురుకుదనాన్ని కనిపెట్టిన మా హెడ్ మాస్టారు ఇలాంటి పనులు ఏం వచ్చినా నాకే చెబుతుంటారు. అక్కడికీ జనాభా లెక్కలు మొదలెట్టబోతున్నారని టీవి లో చెప్పినప్పటి నుండి స్కూల్ కి గడ్డం పెంచుకుని, మొహం వేళ్ళాడేసుకుని వెళ్ళడం మొదలెట్టా. ఆయినా ఈ అధ్బుతమైన ఆవకాశం మననే వరించింది.
 రేపటి నుండి ట్రైనింగ్ ,ఏలూరు లో, మా ఊరినుండి ఉదయాన్నే ఐదింటికే బస్సు. అంటే మనం నాలుగింటికల్లా లేవాలి. అమ్మ మూడింటికే మొదలెడుతుంది..లేరా..లేరా అని. నేను అనుకున్నది తప్పు అని మర్నాడు  తెలిసింది. ఒంటిగంటకోసారి .. రెండింటి కోసారి..మూడింటికి ఓసారి లేపి... నువ్వు నాలుగింటికి లేవాలి అని చెప్పింది. ఆ విధంగా నాలుగింటికన్నా ముందే లేచి నాలుగింటికి కి బయలుదేరదీయబడి నాలుగుంపావు కల్లా బస్టాండ్ కి చేరుకొని అయిదున్నర దాకా దిక్కులు చూస్తూ కూర్చున్నా. బస్సు గేర్ రాడ్ మధ్యలోకి విరిగిపోవడం వల్ల, వేరే బస్సు లోది పీకి ఇందులో బిగించి వచ్చేసరికి లేటు అయ్యింది అని కండక్టర్ని అడిగితే చెప్పాడు. నిజంగా అదే జరిగిందో లేక నా మొహం చూసేసరికి వాడికి అలా చెప్పాలని అనిపించిందో నాకు అర్థం కాలేదు. బస్సు ఎక్కగానే నిద్ర పట్టేసింది. మెలకువ వచ్చేసరికి ఏలూరు పొలిమేరల్లో ఉంది బస్సు.